استاندارد ۳۱۰۰۰ یک استاندارد برای مدیریت ریسک است

مزیای استاندارد ۳۱۰۰۰

• ارائه مزیت رقابتی
• افزایش آگاهی کارکنان از ریسک های سازمانی
• کاهش فراوانی و در نهایت حذف ریسک ها
• بهبود اعتماد ذینفعان
• پرورش ذهنیت های آینده نگر
• بهبود فرهنگ شرکت
• بهبود نرخ موفقیت

چارچوب و راهنمای  ISO 31000

چارچوب مدیریت ریسک از شش حوزه مجزا تشکیل شده است:

رهبری. رهبران باید ابتکار عمل داشته باشند تا مطمئن شوند که ISO 31000 پذیرفتهشده و به کار گرفته میشود.

ادغام. در حالی که یکپارچگی کاهش ریسک در بسیاری از فرآیندهای سازمانیاهمیت دارداینکه باعث ایجاد تنگناهای عملیاتییا مانعی برای انجام فرآیندهای تجاری اصلی نشود نیز مهم است.

طراحی . سازمان ها بایدیک استراتژی مدیریت ریسک طراحی کنند و بر اساس نیازهای آن کار کنند.

استقرار . فرآیند پیاده سازی، طراحی مدیریت ریسک سازمان را در فرآیندهای تجارییکپارچه می کند. پیاده سازی معمولاً یک فرآیند رسمی با اهداف، ضرب الاجل ها و الزامات گزارش دهی است.

ارزیابی.ارزیابی ها تعیین می­کنند که چه چیزی کار می کند و چه چیزی ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشد.

بهبود. سازمان ها باید به طور مداوم به دنبال راه هایی برای بهبود اجرایISO 31000 خود باشند.

اصول مدیریت ریسکISO 31000

ISO 31000 به دنبال کمک به سازمان ها برای اتخاذ رویکردی روشمند برای مدیریت ریسک با انجام سه کار کلیدی است:

• شناسایی ریسک ها.

• ارزیابی احتمال وقوع یک رویداد مرتبط با یک خطر شناسایی شده.
  • شدت مشکلات ناشی از وقوع رویداد را تعیین کنید.

به این ترتیب،ISO 31000 به دنبال حذف خطرات نیست، زیرا حذف کامل همه خطرات غیرممکن است. در عوض، کمک به سازمان‌ها برای شناسایی ریسک‌ها و ایجاد استراتژی برای کاهش خطرات در صورت لزوم است.

هشت قاعده اصلی در ISO 31000 وجود دارد:

• در برگیرندگی . برای موفقیت آمیز بودن تلاش ها، همه ذینفعان کلیدی سازمان باید درگیر شوند.

• • پویایی. سازمان ها در طول زمان تغییر می کنند. به این ترتیب، منابع ریسکی که امروز براییک سازمان مرتبط هستند، ممکن است فردا تغییر کنند. اگر می‌خواهید تلاش‌های کاهش ریسکادمه دار باشد، سازمان‌ها باید تحلیل مستمر ریسک را انجام دهند.

• بهترین اطلاعات موجود. تلاش‌های کاهش ریسک باید بر اساس بهترین و جدیدترین اطلاعات باشد. با این حال، سازمان ها باید این ایده را نیز بپذیرند که ریسک های پیش بینی نشده همیشه وجود خواهند داشت.
• عوامل انسانی و فرهنگی. عوامل انسانی و فرهنگی می توانند محرک های اصلیریسک ها باشند. فهرست ریسک های شناسایی شده باید شامل ریسک های مرتبط با خطای انسانییا فرهنگ منحصر به فرد سازمان باشد.
• بهبود مستمر. پایبندی طولانی مدت به ISO 31000 به معنای اتخاذ اصول بهبود مستمر است تا اطمینان حاصل شود که تلاش های کاهش ریسک سازمان در طول زمان بهبود مییابد.

•             یکپارچه سازی. مفاهیم کاهش ریسک و شناسایی باید در تمام فرآیندهای تجاری ادغام شود.

• ساختار یافته و جامع. سازمان ها بایدیک استراتژی جامع کاهش ریسک ایجاد کنند که به همه خطرات شناخته شده رسیدگی کند.
• سفارشی. از آنجایی که هر سازمانی منحصر به فرد است، مفاهیمISO 31000 باید به گونه ای اعمال شود که به طور سفارشی متناسب با سازمان باشد.