سازمان ملی استاندارد و وزارت جهاد کشاورزی به کمک شرکت‌های بازرسی، با تبیین دستورالعمل‌هایی تمامی فرآیند‌های تولید، فرآوری و عرضه را تحت کنترل درآورده‌اند تا محصول سالم با رعایت حد مجاز آلاینده‌ها تولید و در اختیار مصرف‌کننده قرار گیرد.
آلاینده‌ها به دسته‌ای از مواد گفته می‌شود که عدم مطابقت آن‌ها با حدود مجاز تعیین شده در استانداردها، برای مصرف‌کننده مضر است. این آلاینده ها را می‌توان به چند دسته ی کلی باقیمانده آفت کش‌ها و کود‌های شیمیایی، مایکوتوکسین‌ها (موادی که در اثر فعالیت قارچ‌ها ترشح شده و خاصیت سمی دارند) و فلزات سنگین تقسیم نمود. به حداکثر مجاز غلظت آلاینده‌ها در محصولات کشاورزی، حد مجاز آلاینده‌های کشاورزی می‌گویند. در حال حاضر برای کنترل این مواد، با توجه به عوارض جبران‌ناپذیری که می‌توانند در بدن انسان از سرطان‌زایی تا تاثیر بر سیستم عصبی داشته باشند، استاندارد‌های تعیین حد مجاز تدوین شده است.
از مزایای اخذ نشان حدمجاز آلاینده‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش سود تولید کننده (افزایش تقاضای بازار برای محصولات گواهی شده)
- حمایت از مصرف کننده
- کاهش هزینه‌های تولید با توجه به استاندارد شدن مصرف برخی نهاده‌ها
- بازده خوب و مداوم
- کاهش ورود سموم به خاک و آب
- افزایش حاصلخیزی خاک و جلوگیری از تغییر نامطلوب جنس خاک
مدت اعتبار این پروانه ۳ سال است و بازرسی‌های سالانه توسط شرکت بازرسی انجام شده و گزارشات بازرسی به جهاد کشاورزی ارسال می‌شوند.
استاندارد‌های تعیین بیشینه مجاز آفت کش‌ها در محصولات کشاورزی:
- تعیین بیشینه مجاز نیترات
- تعیین بیشینه مجاز فلزات سنگین
- تعیین بیشینه مجاز مایکوتوکسین‌ها
